Φτάσαμε στην πύλη Γ1 όπου ήταν δεμένος ο «ΝΕΑΡΧΟΣ», μαζί με τον ΤΑΛΩ, το άλλο βαπόρι της εταιρίας.
Ο Πλοιοκτήτης Σήφης Κουκιανάκης, με φόρμα εργασίας και δουλεμένα χέρια μας πλησίασε και μας ρώτησε εάν ήμασταν για το ταξίδι. Δικός μας άνθρωπος -είπα μέσα μου- με αρμύρα… «Το βαπόρι δικό σας» μας είπε, μιλώντας μας περήφανα για τη δραστηριοποίηση και μετασκευή ενός παλιού ΕΓ/ΟΓ πλοίου σε ένα λειτουργικό RO/RO.
Γεννημένος στη Δανία
Περιεργάζομαι το βορειοευρωπαϊκό σκαρί, που ναυπηγήθηκε το 1968 στα ναυπηγεία AALBORG της Δανίας, χώρας που μας έχει δώσει παλιότερα πλοία θρύλους, όπως το «ΝΑΪΑΣ» το παλιό του Κατσουλάκου, το «ΟΜΗΡΟΣ» της ΝΕΛ, το «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» το πρώτο πλοίο της οικογένειας Βεντούρη κ.α.
Προσωπικά το βαπόρι το γνώρισα το 1996 δίπλα από τη μεγάλη δεξαμενή στο Πέραμα, όταν η ENDEAVOR του Γεωργοευάγγελου Τζανετάτουτο πούλησε στους Πορτογάλους όπου και το ονόμασαν «LOBO MARINHO„.
Ύστερα από διάφορες περιπλανήσεις εμφανίστηκε ξανά στα νερά μας, το 2005, ως «MENHIR„ στη θέση όπου το βλέπαμε για πάνω από μια δεκαετία. Μέχρι να το ξαναταξιδέψει η σημερινή εταιρία του.
Μια ζωντανή μηχανή του χρόνου
Το βαπόρι από μόνο του είναι μία μηχανή του χρόνου…
Η είσοδος από το ανοιχτό γκαράζ θυμίζει το θρυλικό «ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ» των Στριντζέων όπως και το «ΣΚΥΡΟΣ» του Νομικού, που οι νεότεροι το θυμούνται ως «ΧΙΟΝΗ» του Μινιώτη από τη Χίο.
Οι γραμμές τρένου στο γκαράζ μαρτυρούν τι μετέφερε παλαιότερα και σίγουρα αυτό συνεπάγεται μια υπέρ του δέοντος στιβαρή κατασκευή, η οποία ενισχύεται και από το γεγονός ότι είναι Ice Class, με παχιά ελάσματα στην πλώρη και αλλού.
Ανεβαίνοντας τις σκάλες περνάς ανάμεσα από τις δύο μικρές τσιμινιέρες. Η τρίτη είναι ψηλότερα με ενσωματωμένο τον πλωριό ιστό και είναι ψεύτικη, έχοντας μέσα της διάφορα μηχανήματα.
Τα ντεκ μετά τη μετασκευή και αφαίρεση μέρους του κομοδεσίου είναι μεγάλα, άπλετα και σε πολύ καλή κατάσταση, χωρίς σκασίματα και ίχνη από μπαλώματα. Πλησιάζοντας τη γέφυρα βλέπουμε το παραπέτο της βαρδιόλας να «σβήνει» ψηλά στον καθρέπτη, όπως και στο παλιό «ΝΑΪΑΣ»,επίσης δανέζικο.
Στις βαρδιόλες υπάρχουν χειριστήρια για τις δύο προπέλες μεταβλητού βήματος καθώς και το πλωριό προπελάκι.
Η γέφυρα
Μπαίνοντας μέσα στη γέφυρα από την ξύλινη πόρτα, αισθάνεσαι το χρόνο να έχει σταματήσει στο 1968.
Υπάρχουν όλα τα απαραίτητα όργανα -και με το παραπάνω– όπως συνηθίζουν οι Δανοί, είναι παλιά και δουλεύουν όλα στην εντέλεια. Υπάρχουν βέβαια και όλα τα προβλεπόμενα σύγχρονα ηλεκτρονικά, αλλά αυτά δεν αλλάζουν την ρετρό-ζεστή εικόνα που ενισχύεται από τις ξύλινες επενδύσεις και το δάπεδο από λινόλεουμ, υλικό πολύ δημοφιλές πριν 50-60 χρόνια.
Το τιμονι του πλοιου
Στην οροφή της γέφυρας οι παλιές ψευδοροφές έχουν αντικατασταθεί με άλλες ξύλινες που ενώνονται με επίσης ξύλινα διακοσμητικά σιρίτια, που δένουν θαυμάσια με το υπόλοιπο σύνολο.
Σε λίγο φτάνει στη γέφυρα ο Καπτά Φώτης Λαμπρινός, ο Πλοίαρχος, παλιός γνώριμος από τα ποστάλια του Καπτά Μάκη Αγούδημου.
Το βαπόρι έχει φορτώσει με νταλίκες και βυτία με καύσιμα, επικίνδυνο φορτίο μονολογώ σε πρώτη φάση, αλλά τι είναι τελικά χειρότερο, αυτό, ή έναΕΓ/ΟΓ με υπεράριθμους σε πανικό;
Σε λίγο έρχεται και ο ναύτης ο Κώστας για το τιμόνι. Η αναχώρηση δεν είναι εντελώς φιξαρισμένη, δεν υπάρχουν επιβάτες να γκρινιάζουν, ούτε πράκτορες υπόλογοι σε αυτούς.
Η αναχώρηση
Οι άγκυρες έρχονται σιγά-σιγά πάνω και ο Καπτά Φώτης σπρώχνει τα χειριστήρια μπροστά.
Παρατηρώ μια μικρή λεπτομέρεια· η μία μανέτα βρίσκει στο χείλος του παραπέτου και έχουν κόψει ένα μικρό «τριγωνάκι» από αυτό για να περνά, πράγμα που στην αριστερή μεριά δεν ισχύει. Μικρές και όμορφες ατέλειες του δυναμώνουν την προσωπικότητα του μικρού βαποριού, που τα νούμερα, οι επιδόσεις και ο χρόνος δεν το απασχολούν πλέον και είναι ελεύθερο να οργώσει το Αιγαίο.
Μόλις περνάμε από το κεφάλι του Ν.Μ.Δ., ένας μεσήλιξ κυριούλης μας «σουτάρει» με την πανάκριβη φωτογραφική του μηχανή. Αμέσως μετά το drone μας βρίσκει και φέρνει βόλτες γύρω από το βαπόρι μας.
Ο Καπτά Φώτης μας πάει κάτω για φαγητό. Καθόμαστε και μετά από λίγο έρχεται ο Καπτά Φάνης Κουντούρης ο Ύπαρχος στο τραπέζι μας. Ο ναύτης ο Κώστας έχει φέρει πεσκέσι στον καπετάνιο μας φοβερές γαρίδες «στις υποσχέθηκα!» του είπε, μικρό πλοίο 13 άτομα όλα κι όλα, το πάνε και το φέρνουν όπου τους πούνε. Η ατμόσφαιρα είναι εντελώς οικογενειακή με καλαμπούρια και πειράγματα.
Από την πόρτα της κουζίνας, που είναι πλήρως ανακαινισμένη, βγαίνει ο ναυτομάγειρας ο Μαστρό Γιώργης ο Παπαγεωργίου, από το πρωί στο πόδι κάνει ο,τι μπορεί να ικανοποιήσει το πλήρωμα και τους οδηγούς και σίγουρα τα καταφέρνει θαυμάσια με τη συνδρομή της άριστης τροφοδοσίας. Και πράγματι τα γεύματα βγαίνουν γευστικότατα και πάντα διάφορα έξτρα, γι αυτούς που θέλουν κάτι άλλο. Τα πιάτα έρχονται και βέβαια στο τραπέζι λέγονται τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα.
Ο Πλοίαρχος
Ο Καπτά Φώτης αρχίζει να μας μιλάει. Δέκα χρόνια ήδη Πλοίαρχος, ίσως από τους νεαρότερους, το 2007 όντας μόλις 33 ετών. Πρώτη Πλοιαρχία το «ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ», είχαμε πάει και ένα ταξίδι μαζί για Σάμο, όταν κατά τη μανούβρα νύχτα, έπαθε black out ο Άγιος Κήρυκος και χάθηκαν όλα τα σημάδια στη στεριά, συχνό φαινόμενο για την Ικαρία. Όμως αν και Καπετάνιος τριών μηνών, εντελώς ατάραχος, έδεσε με ασφάλεια. Γιος του Καπτά Μανώλη Λαμπρινού από την Κρήτη, με μεγάλη πορεία στα ποντοπόρα και για πολλά χρόνια δεξί χέρι του Καπτά Μάκη Αγούδημου.
Ο ίδιος ο Καπτά Φώτης και αυτός «παιδί» του Καπτά Μάκη Αγούδημου, με πρώτο μπάρκο σε βαπόρι του κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών, σε ηλικία μόλις 13,5 ετών. Η συνέχεια σε άλλα φορτηγά της εταιρίας, «ΜΙΛΕΝΑΚΙ», «ΡΟΔΑΝΘΗ» ως δόκιμος. Από το 1996 μόνιμος στα ποστάλια της εταιρίας με κύριο σταθμό το αγαπημένο του «ΡΟΔΑΝΘΗ» που έκανε δέκα χρόνια και τελικά καπετάνεψε έστω και για λίγες μέρες, σκαντζάροντας συνάδελφο.
Η πρώτη Πλοιαρχία ήρθε με μια πρόταση του Καπτά Μάκη για ένα ναύλο του «ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ» το 2007 στην Αίγυπτο. Εκείνος δέχθηκε, αλλά η ναύλωση ακυρώθηκε και έτσι έμεινε στο «ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ» Πλοίαρχος στην Ικαροσαμία, με τον Καπτά Αγάπιο Παριανό δίπλα του στα πρώτα ταξίδια.
Η τελευταία δύσκολη χρονιά της G.A. FERRIES το 2009 τον βρίσκει Πλοίαρχο στο «ΜΑΡΙΝΑ». Φεύγοντας παίρνει μαζί του τη σημαία της εταιρίας από το βαπόρι και την έχει πάντα μαζί του τιμής ένεκεν, στην εταιρεία σχολείο, που τόσους άξιους ναυτικούς έβγαλε.
Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του είναι η ανάληψη της Πλοιαρχίας του RO/RO «ΙΠΠΟΤΗΣ» της Ν.Ε.Λ. Λίγο αργότερα πάει στη χιώτικη ναυτική εταιρεία Καλλιμασιά με το RO/RO «ΠΕΛΑΓΙΤΗΣ» ως Πλοίαρχος για αρκετά χρόνια και έπειτα Αρχιπλοίαρχος. Το γραφείο δεν του πάει πολύ και ξαναβγαίνει στις θάλασσες με το RO/RO «ΝΕΑΡΧΟΣ» που τον βρίσκουμε σήμερα, να ταξιδεύουμε και εμείς μαζί του.
Η ώρα περνά εύκολα με αυτά και άλλες ωραίες ναυτικές ιστορίες, που εμείς που δεν γίναμε ναυτικοί, μας αρέσει πολύ να ακούμε.
Έχουμε φτάσει τον Τάμελο και το «ΤΑΛΩΣ» είναι δίπλα μας. Ο Καπτά Κώστας Βελαλόπουλος με το γνωστό ακτοπλοϊκό του ταξίδεμα περνάει σχετικά κοντά.
Βόλτα στο πλοίο
Κάνουμε μια βόλτα να εξερευνήσουμε το υπόλοιπο αυτό του πολύ ενδιαφέροντος βαποριού. Πάμε πρύμα και ανεβαίνουμε στα ρεμέτζα, που ουσιαστικά είναι οι προσθήκες που μπήκαν στη μετασκευή και φαρδαίνουν την πρύμη ίσα με το μέγιστο πλάτος, ή μέγιστο νομέα όπως αλλιώς το λένε. Ουσιαστικά είμαστε έξω από το παλιό βαπόρι, γεγονός που ενισχύεται από τα ανάγλυφα γράμματα με μέρος του παλιού ονόματος «LOBO MARINHO„.Πολλοί σωλήνες με υδραυλικά ξεκινούν από τη μέση για να πάνε στις μπόμπες που τις έχουν μεταφέρει στα νέα ρεμέτζα.
Στο γκαράζ τα βυτία είναι ασφαλώς δεμένα με ιμάντες και όχι αλυσίδες, για την αποφυγή δημιουργίας σπινθήρων. Στα ντεκ υπάρχουν ωραία ξύλινα παγκάκια σε απάνεμα μέρη.Μετά από κάποιες νυχτερινές λήψεις πάμε στην καμπίνα, η οποία είναι πλήρως ανακαινισμένη, όπως και οι άλλες, με μπάνιο και δύο ωραία μπρούτζινα παράθυρα με πεταλούδες ανοιγόμενα.
Νυχτερινές αφίξεις
Σε λίγο το βαπόρι πλησιάζει την Τήνο, το νησί της Μεγαλόχαρης. Στη γέφυρα όλοι κάνουν το σταυρό τους. Αργότερα σε μία από τις πολλές συζητήσεις μας με τον Καπτά Φώτη και τον Ύπαρχο τον Καπτά Φάνη, μας είπαν για τη σχέση πίστεως με τον Χριστό και την Παναγία. Και εδώ που τα λέμε και ποιος ναυτικός δεν έχει επικαλεστεί τον Χριστό, την Παναγία και τον Άη Νικόλα; Όταν τα ευλόγησε ο Θεός για να εξυπηρετούν τον άνθρωπο πριν χιλιάδες χρόνια, είναι αδύνατον να μην το αντιλαμβάνονται αυτοί που τα ταξιδεύουν μέρα νύχτα και να αντιμετωπίζουν τα στοιχεία της φύσης. «Η θάλασσα είναι μόνο για τα ψάρια» είχε πει ο Καπτά Μανώλης Λαμπρινός, ο πατέρας του Καπτά Φώτη και αυτό αποδεικνύει ότι η ζωή στη θάλασσα χωρίς πνοή Θεού δεν νοείται.
Μετά από 50′ περίπου φτάνουμε στο λιμάνι της Μυκόνου. Εκεί είναι δεμένα το «ΘΕΟΛΟΓΟΣ Π» και το «SUPERFERRY 2».
Μου μοιάζει περίεργο να βλέπω το «SUPERFERRY 2» μετά από 23 χρόνια πρωϊνό από Ραφήνα, να το βρίσκω εκεί. Όμως το νέο στολίδι των αδελφών Στεφάνου, το «SUPERFERRY» το καινούριο έβαλε το κλασικό αυτό βαπόρι αναγκαστικά σε β’ ρόλο.
Επόμενο stand by η Πάρος. Σχεδόν μεσάνυχτα, ο καιρός σταθερά καλός στο Γαρμπή, όπως και η θέση μας. Η μανούβρα σταθερή και γρήγορη, παρόλο που έχει τη μισή ιπποδύναμη διαθέσιμη, καθώς από τις 4 B&M δουλεύουν τις δύο εναλλάξ. Μεγάλο ατού είναι ότι από την αφαίρεση της μισής υπερκατασκευής, ο Καπετάνιος μπορεί από τη βαρδιόλα να βλέπει το ντόκο από το ανοιχτό γκαράζ.
Επόμενο λιμάνι η Νάξος, λίγα φορτηγά για έξω και πάμε για Σαντορίνη για τις 6 το πρωί… Πλησιάζουμε, όλοι στο βαπόρι μόλις ξύπνησαν και όλοι λένε καλημέρα ο ένας στον άλλον, ένα «οικογενειακό βαπόρι» που πλήρωμα και οδηγοί φορτηγών είναι ένα. Σε λίγο η τεράστια σκούρα σιλουέτα που ήταν μέσα στον κόλπο αποκαλύπτεται: Είναι το «MEIN SCHIFF 3„! Σίγουρα ούτε το μυαλό του ευφάνταστου Ιούλιου Βερν που έγραψε την «Πλωτή Πολιτεία», δεν θα έφτανε σε τέτοια μεγέθη. Σίγουρα ένα επίτευγμα της ναυπηγικής, άλλος ένας θρίαμβος, αλλά σίγουρα έξω από τα ανθρώπινα μεγέθη, που σε ορισμένες περιπτώσεις βλάπτει την αισθητική των νησιών.
Το «ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ» αναχωρεί και μας αφήνει τη θέση του για να δέσουμε, καθώς με το Γαρμπή δουλεύει μόνο μια θέση στον Αθηνιό.
Το ξημέρωμα στη Σαντορίνη
Έχουμε λίγες ώρες για βόλτα στη Σαντορίνη, οι οποίες είναι σχεδόν όλες αφιερωμένες στη φωτογράφιση του «ΝΕΑΡΧΟΣ„ καθώς και των διερχόμενων πλοίων.
Βέβαια τα διερχόμενα πλοία είναι τα τρία ταχύπλοα από την Κρήτη, το «7άρι», το «CHAMPION JET 2» και το «PAROS JET». Δυστυχώς η εποχή που πλοία αρσενικά, βασιλοβάπορα που πέρναγαν από τα λιμάνια έχουν δώσει τη θέση τους στα «γρήγορα»….. η εξέλιξη….. όπως κάποτε είχαμε τα γράμματα που έφερναν τα «ποστάλια» με πολλή υπομονή στα νησιά, σήμερα έχουμε τα «e-mails» που μπορείς να τα στείλεις σε μια στιγμή, ακόμα και μέσα από αυτά τα γρήγορα πλοία της αγχωτικής μας εποχής.
Φαγητό και κουβέντα με τον «Chief»
Στις 12 το μεσημέρι αναχώρηση για επάνω με τα ίδια νησιά. Μετά την αναχώρηση πάμε κάτω για φαγητό. Στο τραπέζι και ο «Chief» ο Α’ Μηχανικός μας, ο Μαστρό Μανώλης Βολακάκης από τα Φαλάσαρνα του νομού Χανίων.
Γνήσια κρητική φυσιογνωμία που στο τραπέζι έφερε τα δικά του εδέσματα της μάνας Κρήτης. Δεν λέει πολλά, προσπαθώ να τον προσεγγίσω. Του μιλάω για την αγαπημένη του ΑΝΕΚ.
«Πες μας για το «ΚΡΗΤΗ» Μαστρό Μανώλη» του λέω και αρχίζει να μιλά.
Έχει κάνει 30 χρόνια Μηχανικός στην ΑΝΕΚ σε όλα σχεδόν τα πλοία, τα ιστορικά και τα πιο σύγχρονα. Δεν συμπαθεί τα ταχύπλοα, «ό,τι γυρίζει γρήγορα, τρώγεται και γρήγορα», μας λέει και μάλλον έτσι είναι. Αν κρίνουμε από το βαπόρι μας το «ΝΕΑΡΧΟΣ„ που μετά από 50 χρόνια ανεβαίνει και κατεβαίνει με ασφάλεια, μεταφέροντας απαιτητικά φορτία. «Στο stand-by της Τήνου να κατεβείτε κάτω» μας λέει ο Μαστρό Μανώλης.
Επιστρέφοντας
Πλησιάζουμε τη Νάξο. Κοντά στις Αμαρίδες ένα ιστιοπλοϊκό με Γάλλους, κάνει «τακ» και «μπότζες» πάνω στην πορεία των πλοίων. Ο Ανθυποπλοίαρχος μας, ο Καπτά Θανάσης Παπαδημητρίου τον τσεκάρει συνέχεια. Σε λίγο από τη Νάξο το «Champion Jet 2» βγαίνει και ο Γάλλος φίλος μας τρέχει να κρυφτεί από τα απόνερά του. Όμως ως εκ θαύματος ναυπηγικού, το «Champion Jet 2» που χτίστηκε στη μακρινή «down under» που λένε Τασμανία, δεν δημιουργεί καθόλου απόνερα, πράγμα πρωτοφανές για τέτοια σκάφη, αν θυμηθούμε το παλιό «Highspeed 1» και τους «ΑΙΟΛΟΣ ΚΕΝΤΕΡΗΣ»τύπου, με τα τσουνάμι που δημιουργούσαν.
Στη Νάξο λοιπόν ρεμέτζο ωραίο, ναυτικό. Για μέσα κάποια βυτία που ξεφόρτωσαν και γυρίζουν πάλι πίσω με το «ΝΕΑΡΧΟΣ„.
Στην Πάρο το ίδιο και στη Μύκονο άλλο ένα πλοίο κολοσσός αναχωρεί περνώντας δίπλα μας. Τα φλας των επιβατών του αστράφτουν, μπας και μες στη νύχτα φωτίσουν κι άλλο το λουσμένο από φώτα νησί των ανέμων. Αφέλεια ή ασχετοσύνη;
Στην καρδιά του πλοίου
Στην Τήνο κατεβήκαμε στο μηχανοστάσιο ή αλλιώς στο βασίλειο του Μαστρό Μανώλη Βολακάκη από την Κρήτη. Η πόρτα είναι στα αριστερά του γκαράζ, δεν τη μπερδεύεις με άλλη από τη ζέστη που βγάζει. Μας καλωσορίζει στο μικρό control room, όμως υπερπλήρες, λειτουργικό και δροσερό. Τα όργανα παλιά αλλά αθάνατα, συν κάποια νεότερα ηλεκτρονικά.
«Πάμε μια βόλτα στο μηχανοστάσιο» λέει ο Μαστρό Μανώλης. Πλώρα το ηλεκτροστάσιο που χωρίζει με μια υδατοστεγή πόρτα από το κυρίως μηχανοστάσιο.
Στο κυρίως μηχανοστάσιο οι 4 Burmeister & Wain, τύπος 1226 MTBF-40 V, κοινές σε πολλά βορειοευρωπαϊκά σκαριά της εποχής εκείνης. Ο χώρος είναι καθαρός και νοικοκυρεμένος, παρόλο που οι 4 κύριες μηχανές πιάνουν πολύ χώρο.
«Τώρα δουλεύουμε τις 2 και πάμε με 13 μίλια. Στα trial με τις 4 μηχανές πιάσαμε 20 μίλια» μας λέει ο Μαστρό Μανώλης Βολακάκης.
Ο Ύπαρχος
Το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Επόμενο λιμάνι ο Πειραιάς, το Κερατσίνι. Ο Ύπαρχος ο Καπτά Φάνης Κουντούρης είναι στη γέφυρα….έρχεται ο Ανθυποπλοίαρχος, ο Καπτά Θανάσης για τη βάρδια του…. του λέει ο Ύπαρχος «-πήγαινε κάτω να ξεκουραστείς και αν είναι θα πάρω τηλέφωνο». Πιάσαμε την κουβέντα με τον φίλο πλέον Καπτά Φάνη.
Αριστερά μας η Σύρος, μπροστά μας τα Γιούρα, πιο μπροστά μας ο Τάμελος, όλα αυτά σε μια όμορφη ήσυχη βραδιά.
Ο Καπτά Φάνης μου λέει «με είχε φέρει η γιαγιά μου 6 ετών στη Μεγαλόχαρη εδώ στην Τήνο και μου είπε «-πες στην Παναγία τι θέλεις και θα στο κάνει» ..»-της είπα θέλω να γίνω ναυτικός και έγινα». Ξεκίνησε το 2000 ως επίκουρος στο «ΕΞΠΡΕΣ ΕΡΜΗΣ» και μετά στα ποντοπόρα δόκιμος και αξιωματικός αργότερα. Πολλά ταξίδια. Στη συνέχεια στα RO/RO του Κώστα Αγαπητού, ένα πραγματικό σχολείο αφού κάθε μέρα είχες να αντιμετωπίσεις διαφορετικά πράγματα.
Μαζί και στο τελευταίο ταξίδι-περιπέτεια του RO/RO «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» μέχρι τον τελευταίο του προορισμό, το διαλυτήριο στην Ινδία. Δύσκολες καταστάσεις που αντιμετώπισε πίνοντας τον Αγιασμό που του είχε δώσει η γιαγιά του από τη Μεγαλόχαρη.
Για το τέλος
Ο δικός μου ύπνος ανύπαρκτος για δύο μέρες, αφού η ζωή σε ένα RO/RO, ένα τέτοιο πλοίο ήταν άγνωστη σε εμένα και ήθελα με κάθε τρόπο να «αφουγγραστώ», που λένε, τι είναι ακριβώς το RO/RO. Έχει τη χάρη της ακτοπλοΐας και την ησυχία του φορτηγού, ένα δεμένο πλήρωμα που πάει όλα τα δύσκολα και ευπαθή προϊόντα στα νησιά για να ζήσουν, να ζεσταθούν, να κινηθούν, να φάνε.
Είναι ίσως αυτό που έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, θα απομείνει μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι»!
Το καράβι αυτό μπορεί να λάχει να είναι και ο «ΝΕΑΡΧΟΣ„.
Για το arxipelagos.com
Κώστας Σαρλής
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΑΦΙΞΗ & ANAXΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝΟ
ΑΦΙΞΗ & ANAXΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΜΥΚΟΝΟ
ΑΦΙΞΗ ΣΤΗ ΝΑΞΟ
ΑΦΙΞΗ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ
ΜΕΘΟΡΜΙΣΗ ΑΠΟ ΑΡΟΔΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΑΘΗΝΙΟΥ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΗΧΑΝΟΣΤΑΣΙΟΥ
Cpt ΦΩΤΗΣ ΛΑΜΠΡΙΝΟΣ: Σε κάθε λιμάνι με κάθε καιρό! ( ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ)
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟ RO/RO «ΝΕΑΡΧΟΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟYΜΕ ΤΗΝ CRETA CARGO LINES ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον πλοιοκτήτη κ. Σήφη Κουκιανάκη
Από το πλήρωμα ευχαριστούμε θερμά για τη φιλοξενία:
- ΤΟΝ ΠΛΟΙΑΡΧΟ: ΦΩΤΗΣ ΛΑΜΠΡΙΝΟ
- ΤΟΝ ΥΠΑΡΧΟ: ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ
- ΤΟΝ ΑΝΘΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
- ΤΟΝ Α’ ΜΗΧΑΝΙΚΟ: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΟΛΑΚΑΚΗΣ
- ΤΟΝ Β’ ΜΗΧΑΝΙΚΟ: ΠΑΡΑΣΧΟ ΚΑΜΠΕΡΑΚΗ
- ΤΟΝ ΝΑΥΚΛΗΡΟ: ΘΕΟΔΩΡΟ ΜΑΧΑΙΡΑ
- ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΕΣ: ΣΠΥΡΟ ΡΕΝΙΕΡΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΑΚΜΑΤΖΟΓΛΟΥ & ΚΩΣΤΑ ΠΕΡΔΙΚΟΥΡΗ
- ΤΟΝ ΜΑΓΕΙΡΑ: ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Και όλο το υπόλοιπο Πλήρωμα ευχαριστούμε θερμά και του ευχόμαστε καλά ταξίδια σε ήρεμες θάλασσες!
Για την πραγματοποίηση του αφιερώματοs συμμετείχαν οι
- Σίμος Μιχάλογλου: Κάμερα
- Κώστας Σάρλης, Σίμος Μιχάλογλου : Φωτογράφιση
- Σίμος Μιχάλογλου: Συνέντευξη
- Κώστας Σάρλης : Σημειώσεις
- Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος: Montage, Computer. Graphics Animation,
Ήταν μια παραγωγή του arxipelagos.com σε συνεργασία με την CRETA CARGO LINES
Aν σας αρέσει ο ιστότοπός του arxipelagos.com τότε μπορείτε να μας κάνετε και στην επίσημη σελίδα μας στο Facebook.
Σας ευχαριστούμε!