Με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής του Πλοιάρχου του Ε/Γ-Ο/Γ Άρτεμις, Cpt Στέλιου Περιστεράκη, δημοσιεύουμε σήμερα 26 Νοεμβρίου 2020 τη συνέντευξη που μας παραχώρησε πρόσφατα για το Arxipelagos.
Ο Καπτά Στέλιος Περιστεράκης μαζί με το Πλήρωμά του και το πλοίο Άρτεμις αποτελεί τη γέφυρα ζωής για τους κατοίκους των απομακρυσμένων νησιών, ειδικά το χειμώνα όπου η προσέγγιση του πλοίου σε ένα μικρό λιμάνι της άγονης, είναι το γεγονός της ημέρας. Εκείνη η ημέρα είναι του “Αγίου Βαποριού” όπως λένε χαρακτηριστικά οι κάτοικοι των νησιών και ο Καπτά Στέλιος κάνει το παν για να μην αφήσει νησί χωρίς προσέγγιση. 
Με όλους τους καιρούς, ακόμη και με απαγορευτικά, σε λιμάνια ανύπαρκτα με πολλούς περιορισμούς και άπειρες δυσκολίες, έστω και χωρίς ούτε έναν επιβάτη να αποβιβαστεί ή να επιβιβαστεί, μόνο και μόνο για να παραδοθούν τα φάρμακα, τα είδη πρώτης ανάγκης, ο απαραίτητος ανεφοδιασμός ή η διακομιδή ενός ασθενούς σε μεγαλύτερο νησί που υπάρχει νοσοκομείο.
Όλες τις παραπάνω δυσκολίες των άγονων και απομακρυσμένων νησιών, καλείται να ξεπεράσει ο Πλοίαρχος και το Πλήρωμα με το Άρτεμις και να χαρίζουν αισθήματα ανακούφισης και ασφάλειας στους κατοίκους. Έτσι το ναυτικό επάγγελμα μετατρέπεται σε λειτούργημα και το δρομολόγιο του πλοίου σε ιερή αποστολή, καθώς ό,τι εξαρτάται από το πλοίο στο κάθε νησί, είναι ζωτικής σημασίας.
Και ο Καπτά Στέλιος είναι ο άνθρωπός τους, που έχει γίνει ένα με τα νησιά αυτά από το 2009 μέχρι σήμερα. Με ορμητήριο τη Σύρο τις πιο πολλές ημέρες της εβδομάδας, όλα αυτά τα χρόνια κάθε μέρα πάνω κάτω τις Κυκλάδες, χειμώνα καλοκαίρι αδιάκοπα. Τα περισσότερα ρεμέντζα από κάθε άλλη γραμμή.
– Καπτά Στέλιο έχουμε ακούσει και διαβάσει για εσάς όλα αυτά τα χρόνια τόσα πολλά, για τη μακροχρόνια προσφορά σας, κυρίως στα νησιά της άγονης γραμμής των Κυκλάδων, που θέλαμε την ευκαιρία αρκετό καιρό τώρα να συναντηθούμε για να έχουμε μια συνομιλία μαζί σας. Πείτε μας δυο λόγια για το πλοίο σας.
Το πλοίο Άρτεμις ναυπηγήθηκε το 1997. Έχει ολικό μήκος (LOA) 89,76 μέτρα και το πλάτος 14 μέτρα. Έχει δύο κύριες μηχανές, MAN B&W ALPHA ENGINES, horse power 2×3840=7680 ΒΗΡ.
– Τι είναι το Άρτεμις για εσάς;
Το Άρτεμις είναι το πλοίο στο οποίο είμαι πλοίαρχος από το 2009, δηλαδή πάνω από 10 χρόνια. Αυτή η σταθερότητα στο τιμόνι του πλοίου έχει δημιουργήσει και μία στενή σταθερή σχέση μαζί του. Αν σκεφτείτε πόσες ώρες, μέρες, χρόνια ταξιδεύω πάνω σε αυτό το σκαρί θα καταλάβετε, πως δεν είναι απλά ένα πλοίο, αλλά το δεύτερο σπίτι μου, το ναυτικό μου σπίτι.
Γιατί τελικά δένεσαι και με τα άψυχα πράγματα. Τα πλοία δεν είναι μόνο λαμαρίνες, είναι πολλά παραπάνω, αρκεί κανείς να ζει μέσα σ’ αυτά, να αφουγκράζεται τις ανάγκες τους. Το Άρτεμις είναι βέβαια ένα καλοτάξιδο πλοίο, που το αγαπώ πολύ. Εξάλλου με πολλούς από τα πληρώματα συνταξιδεύουμε σταθερά πολλά χρόνια, τους έχω κοντά μου σχεδόν μόνιμα, άρα, όπως καταλαβαίνετε αποτελούμε όλοι μαζί μία οικογένεια.
– Να θυμίσουμε ότι το πλοίο είναι φτιαγμένο από ελληνικά χέρια, ίσως το καλύτερο της σύγχρονης ελληνικής ναυπηγικής.
Το πλοίο Άρτεμις ναυπηγήθηκε το 1997 στα ναυπηγεία Πρωτεύς – Αφοί Βασιλειάδη στο Αμπελάκι Σαλαμίνας. Πληρώντας όλους τους διεθνείς κανονισμούς και εκπληρώντας με επάρκεια τις απαιτήσεις τις ελληνικής ακτοπλοΐας. Αυτό το όμορφο σκαρί, παρά το μέγεθος του είναι καλοτάξιδο σε όλους τους καιρούς, αξιόπλοο και το πλήρωμα του είναι εκπαιδευμένο και ανταποκρίνεται με άψογο επαγγελματισμό σε όλα τα δρομολόγια.
– Σημαντικό για το πλήρωμα και τους επιβάτες που το πλοίο δεν ταξιδεύει κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά διανυκτερεύει σε κάποια λιμάνια. Ποιο είναι το μεγαλύτερο δρομολόγιο που κάνετε στις Κυκλάδες;
Το πλοίο Άρτεμις σύμφωνα με τα δρομολόγια του, κάθε βράδυ διανυκτερεύει σε λιμάνια και έτσι δίνει τη δυνατότητα στο πλήρωμα να ξεκουραστεί, γιατί το πλοίο ταξιδεύει όλη μέρα και πιάνει και πολλά λιμάνια κάτι που είναι ιδιαίτερα κουραστικό, ειδικά όταν οι καιρικές συνθήκες είναι δύσκολες. Το ίδιο ισχύει και για τους επιβάτες, γιατί ένα νυχτερινό ταξίδι είναι πάντα πιο κουραστικό.
Οι διανυκτερεύσεις του πλοίου είναι: Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στη Σύρο, Τετάρτη στην Άνδρο, Πέμπτη στο Λαύριο και Παρασκευή στη Μήλο. Όσον αφορά το μεγαλύτερο δρομολόγιο, είναι της Παρασκευής. Αναλυτικότερα, αναχωρούμε από Λαύριο στις 08:00 πμ. για Κέα, Κύθνο, Σύρο, Πάρο, Νάξο, Ίο, Σίκινο, Φολέγανδρο, Κίμωλο με άφιξη στη Μήλο στις 22:50.
– Σε ποιες άλλες γραμμές έχετε εξυπηρετήσει με το Άρτεμις;
Από το 1997 έως και το 2009, το πλοίο Άρτεμις ταξίδευε στη γραμμή του Αργοσαρωνικού και ήταν το βασιλοβάπορο της γραμμής της εταιρείας Hellenic Seaways.
Από τον Ιούνιο του 2009 έως τον Οκτώβρη του 2012 ναυλωμένο από την ΑΝΕΚ με τα σινιάλα της, ξεκινήσαμε την άγονη γραμμή των Κυκλάδων της εταιρείας Hellenic Seaways.
Το διάστημα 2012-2013, ταξιδέψαμε Σποράδες και Αργοσαρωνικό αφού ξεναυλώθηκε από την εταιρεία ΑΝΕΚ και επιστρέφει με τα σινιάλα της εταιρείας Hellenic Seaways.
Το 2014 επιστρέψαμε ξανά πίσω στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων.
Τον Ιανουάριο του 2017 ταξιδέψαμε στο Βόρειο Αιγαίο από Λαύριο για Αη Στράτη, Λήμνο, Καβάλα με το πλοίο Άρτεμις σε αντικατάσταση του πλοίου Εξπρές Πήγασος της ιδίας εταιρείας, Hellenic Seaways για την ετήσια ακινησία του. Το Φεβρουάριο του 2017 επιστροφή στις Κυκλάδες.
Τον Αύγουστο του 2019 ταξιδέψαμε ξανά Βόρειο Αιγαίο, Σαμοθράκη-Αλεξανδρούπολη προκειμένου να εκτονωθεί το μεγάλο πρόβλημα που προέκυψε με τις διαδοχικές αβαρίες των πλοίων της Saos Ferries και 8 Σεπτέμβρη 2019 ολοκληρώνουμε τα δρομολόγια και επιστρέφουμε πίσω στις Κυκλάδες, οργώνοντας καθημερινά το Αιγαίο Πέλαγος, δίνοντας ζωή στα Κυκλαδονήσια, της εταιρείας Hellenic Seaways, του ομίλου Attica Group.
τα λιμάνια τα κάνουμε εμείς φιλόξενα και ασφαλή με τις δικές μας προσπάθειες, ικανότητες και την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί χρειάζεται τεράστια εμπειρία
– Είναι ένα ευέλικτο πλοίο παντός καιρού και παντός λιμανιού;
Είναι ένα ευέλικτο πλοίο αλλά και οι δικές μας προσπάθειες των αξιωματικών και του πληρώματος, το κάνουν να είναι σχεδόν, παντός καιρού. Τα λιμάνια που πιάνουμε καθημερινά είναι πολλά, δεν έχουν υποδομές, είναι εκτεθειμένα στους καιρούς και αυτή είναι από τις βασικότερες δυσκολίες. Παρ’ όλα αυτά τα λιμάνια τα κάνουμε εμείς φιλόξενα και ασφαλή με τις δικές μας προσπάθειες, ικανότητες και την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί χρειάζεται τεράστια εμπειρία.
Φανταστείτε πως το χειμώνα είναι ένα πλοίο, που ταξιδεύει με αντίξοες καιρικές συνθήκες που συναντάς εν πλω και καλείσαι να τις αντιμετωπίσεις, τη στιγμή που άλλα πλοία και μεγαλύτερα έχουν τη δυνατότητα ή την ευχέρεια λόγω δρομολογίων, να παραμείνουν δεμένα. Μόνο όσοι το ζουν, είτε ως μέλη του πληρώματος, είτε ως επιβάτες, είτε ως κάτοικοι των νησιών, μπορούν πραγματικά να καταλάβουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος αυτού του πλοίου, όλες τις εποχές του χρόνου.
Αγαπήθηκε από όλα τα πληρώματα που το υπηρέτησαν και το υπηρετούν, αλλά εξίσου αγαπήθηκε και από τους επιβάτες, που είχαν και έχουν την ευκαιρία ενός απολαυστικού και ασφαλούς ταξιδιού.
– Απ’ όσο γνωρίζουμε ο κόσμος των νησιών έχει δεθεί με το βαπόρι και το αποκαλεί χαρακτηριστικά, ως το Αρτεμάκι.
Ναι, είναι γεγονός, το βλέπω και εγώ αυτό, το αισθάνομαι αλλά δεν είναι κάτι περίεργο. Αν σκεφτείτε, ότι πολλά πλοία και εταιρείες διακόπτουν τη σύνδεση τους με αυτά τα νησιά το χειμώνα, ενώ εμείς συνεχίζουμε όλο το χρόνο, δίχως διακοπή, να εξυπηρετούμε τις ανάγκες αυτών των νησιών, μεταφέροντας τους κατοίκους από το ένα νησί στο άλλο για δουλειές, μεταφέροντας φάρμακα, τρόφιμα, ή διακομιδή των ασθενών από το μικρότερο νησί στο μεγαλύτερο ή στη Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων.
Είναι λογικό να μας περιμένουν με αγωνία, ειδικά στις κακοκαιρίες, να περιμένουν να δέσουμε για να ξεφορτώσουμε ή να φορτώσουμε γρήγορα ή να από-επιβιβάσουμε τους επιβάτες. Για μας δεν είναι μόνο τουριστικός προορισμός και το καταλαβαίνουν αυτό. Γι’ αυτό και εγώ, όπως έχω ξαναπεί, αισθάνομαι, ότι επιτελώ λειτούργημα, ότι αυτό έχει μια κοινωνική διάσταση, αφού στην ουσία βοηθάμε με κάθε τρόπο τους απομονωμένους αυτούς κατοίκους των νησιών, να νιώσουν, ότι κάποιος νοιάζεται για αυτούς και δεν είναι στο έλεος μιας κακοκαιρίας για παράδειγμα, που θα τους κρατήσει αποκλεισμένους.
Οι ευχές, τα ευχαριστώ, ακόμα και τα δώρα, που έρχονται από απλούς ανθρώπους για να με ευχαριστήσουν, με κάνουν ιδιαίτερα συγκινημένο και ο μόνος τρόπος να τους το ανταποδώσω είναι να προσεγγίζω τα λιμανάκια τους με ασφάλεια.
Αυτό νομίζω το νιώθουν και εκείνοι αφού είναι ελάχιστες οι φορές, που δεν έχω καταφέρει να προσεγγίσω κάποιο λιμάνι.
πολλά πλοία και εταιρείες διακόπτουν τη σύνδεση τους με αυτά τα νησιά το χειμώνα, ενώ εμείς συνεχίζουμε όλο το χρόνο, δίχως διακοπή, να εξυπηρετούμε τις ανάγκες αυτών των νησιών
– Με τους φίλους σας, τους νησιώτες, όπως αναφερθήκατε πιο πάνω, μοιράζεστε πολλές θρησκευτικές γιορτές και επετείους. Αν θυμάμαι καλά είχατε συμμετάσχει με το πλοίο στην εορτή των Θεοφανίων του 2011 στη Φολέγανδρο. Θα θέλατε να μας περιγράψετε στιγμές και εικόνες από εκείνη την ημέρα;
Από τη στιγμή που ταξιδεύουμε όλες τις μέρες του χρόνου αδιάκοπα και δεν υπάρχει για μας αργία, Κυριακής ή γιορτή φυσικό και επόμενο είναι, κάποιες πολύ γιορτινές μέρες να τις περνάμε πάνω στο πλοίο και να τις μοιραζόμαστε με τους κατοίκους των νησιών αυτών, που είναι πια φίλοι μας. Έτσι έχω αναφέρει τα Θεοφάνια στη Φολέγανδρο, που τη θυμάμαι σα μια ξεχωριστή στιγμή, ιδιαίτερα συγκινητική.
Ήταν Ιανουάριος 2011, ανήμερα των Θεοφανίων που σύμφωνα με την παράδοση ημερεύουν τα νερά. Κάναμε κανονικά το δρομολόγιο της άγονης γραμμής, για μας ρουτίνα, αλλά η μέρα ήταν γιορτινή. Ένιωσα την ανάγκη να προσφέρω κάτι διαφορετικό στους νησιώτες μας, που οι χαρές τους είναι μετρημένες αλλά και σε μας, για να καταλάβουμε λίγο το γιορτινό κλίμα της μέρας, που έτσι κι αλλιώς έχει να κάνει με τον αγιασμό των υδάτων και μας συγκινεί ιδιαίτερα αφού όλη η ζωή μας είναι στη θάλασσα. Έτσι σκέφθηκα να γιορτάσουμε τον Αγιασμό των υδάτων στο πρώτο νησί που προσέγγισα, στη Φολέγανδρο. Είχαν όλα ετοιμαστεί. Στην προβλήτα θα έπεφταν για το σταυρό. Προσέγγισα το λιμάνι σφυρίζοντας εορταστικά με το πλοίο στολισμένο ανάλογα. Κόσμος πολύς συγκεντρωμένος στο λιμάνι για την τελετή. Τα καΐκια στολισμένα έκαναν βόλτες γύρω από το πλοίο. Κατεβήκαμε με το πλήρωμα για να συμμετέχουμε κι εμείς. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τη συγκίνηση, που νιώσαμε όλοι μας… Όλοι συγκεντρωμένοι στο λιμάνι, σχεδόν όλο το νησί… Μετά το τέλος της τελετής τους κάλεσα όλους στο σαλόνι του πλοίου και κάναμε μια μικρή γιορτή με κεράσματα και ευχές. Ήταν μια ξεχωριστή μέρα. Λύνοντας τον κάβο τα μάτια μας ήταν υγρά και καθώς σιγά σιγά απομακρυνόμασταν από το μικρό λιμανάκι, κανένας κάτοικος δεν έφυγε, μας χαιρετούσαν, μας έγνεφαν, μας έστελναν ευχές, είμαστε οι δικοί τους άνθρωποι.
Αλλά και άλλες στιγμές, όπως Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, που έχουμε προσεγγίσει τη Σίφνο και χορωδία συλλόγου από παιδιά ανέβηκε στο καράβι με δώρα για να μας πει τα κάλαντα και να νιώσουμε και εμείς πιο ανθρώπινα τη γιορτινή αυτή μέρα. Επίσης πέρυσι το Πάσχα δε γιορτάστηκε κανονικά, λόγω του κορονοιού, μεταφέραμε το Άγιο Φως στα λιμάνια από πολλά νησιά, Σίφνο-Σύρο-Πάρο-Σίκινο-Νάξο, που είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα μου. Ήταν μια ακόμη ξεχωριστή και τιμητική για μένα, στιγμή ευλάβειας … ένα μικρό πλοίο της άγονης γραμμής να μεταφέρει στα Κυκλαδονήσια το Άγιο Φως, που όλοι περίμεναν με τόση προσμονή, σε μία τόσο δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας και ολόκληρο τον κόσμο.
– Πείτε μας δυο λόγια για την καταγωγή σας Καπετάνιε
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νάξο, ένα νησί που είναι γνωστό ότι έχει και μεγάλη ναυτική παράδοση. Το πατρικό μου σπίτι αυτό που μεγάλωσα είναι κοντά στο λιμάνι και ο πατέρας μου ήταν ναυτικός-μηχανικός. Η ζωή μου θα έλεγα πως είναι δεμένη με τη θάλασσα από την αρχή της ζωής μου. Όλα αυτά τα βιώματα από την παιδική ηλικία σίγουρα έπαιξαν κάποιο ρόλο στην απόφασή μου να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα και να περνώ ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου στη θάλασσα που αγαπώ έτσι κι αλλιώς. Ο πατέρας μου μου μετέδωσε την αγάπη για τη θάλασσα, έχει φύγει πια από τη ζωή, όμως το πατρικό μου σπίτι είναι εκεί γεμάτο αναμνήσεις και με τη μητέρα μου να ζει εκεί μέχρι σήμερα στα 91 της χρόνια.
– Τι πλοία θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια και με ποιο τρόπο είχατε δεθεί;
Θυμάμαι παιδάκι να πηγαίνω στο λιμάνι και να βλέπω πλοία, που έχουν χαράξει τη δικιά τους ιστορία στις Κυκλάδες. Το Μιαούλης, το Κυκλάδες το Έλλη το οποίο ονομάστηκε μετέπειτα Σχοινούσα.
Όπως καταλαβαίνετε, αφού είχα αυτές τις μνήμες και αυτά τα βιώματα, το δέσιμο μου ήταν πολύ δυνατό και η αγάπη μου για τη θάλασσα ήταν η φυσική μου πορεία.
– Πείτε μας για την πρώτη σας επαγγελματική επαφή με τα πλοία της Ακτοπλοΐας
Η πρώτη μου επαγγελματική επαφή με τα πλοία της Ακτοπλοΐας ήταν το Ε/Γ-Ο/Γ Νάξος και Ε/Γ-Ο/Γ Πάρος (τα πορτοκαλί) της Ανώνυμη Ναυτιλιακή Εταιρεία Νάξου (Λαϊκής Βάσης), όπου πρωτομπαρκάρησα ως Δόκιμος Πλοίαρχος και έκανα το επαγγελματικό μου ταξίδι.
– Σε ποια σχολή φοιτήσατε;
Στη σχολή εμποροπλοιάρχων Ν. Μηχανιώνας 1985-1986 και το 1986 πήρα μετάθεση στην εμποροπλοιάρχων Σύρου όπου και αποφοίτησα το 1988.
– Από όσο γνωρίζω έχετε περάσει και από ένα θρυλικό πλοίο της Ακτοπλοΐας, το ιστορικό Παναγία Τήνου και μάλιστα συμπτωματικά ονομαζόταν και αυτό Άρτεμις. Θέλετε να μας περιγράψετε μερικές εικόνες και εμπειρίες από το πλοίο αυτό;
Το καλοκαίρι του 1995 ταξίδεψα ως υποπλοίαρχος στο Ε/Γ-Τ/Ρ Άρτεμις, με πλοίαρχο τον Καπτά Αντώνη Σουρμελή, πραγματοποιώντας ημερήσιες εκδρομές Κρήτη – Σαντορίνη και επιστροφή. Είχαμε πέντε πρωινές αναχωρήσεις από Ηράκλειο, μία από Άγιο Νικόλα και μία από Ρέθυμνο.
Το Ε/Γ – Τ/Ρ Άρτεμις ήταν της εταιρείας Ventouris Sea Lines, πρώην Ε/Γ-Ο/Γ Παναγία Τήνου ναυλωμένο στην Minoan Cruiser. Είχαν κατασκευάσει στη πρύμνη του πλοίου, έναν μικρό καταπέλτη επιβατών και πρυμνοδετούσαμε στο λιμάνι του Αθηνιού, αποβιβάζοντας τους επιβάτες (εκδρομείς), για να κερδίζουν περισσότερο χρόνο στην παραμονή τους στο νησί και στη συνέχεια πηγαίναμε στις τσαμαδούρες στα Φυρά ή αγκυροβόλιο στην καμένη (ηφαίστειο) για παραμονή. Στην επιστροφή τους οι επιβάτες επιβιβάζονταν με λάντζες στο πλοίο από το λιμάνι των Φυρών. Υπήρχε πολλή οργάνωση από πλευράς Minoan Cruiser και προσέφεραν και πλούσια γεύματα στους επιβάτες του πλοίου. Μέσα σε αυτές τις μονοήμερες κρουαζιέρες προσέφεραν μια μικρή πολυτέλεια.
Από αυτό το όμορφο θαλασσοβάπορο πήρα πολλές εμπειρίες με την καταπληκτική γέφυρα από καραβίσιο μπρούτζο, με το ξύλινο δάπεδο και το ξύλινο μεγάλο τιμόνι.
– Πρώτη πλοιαρχία και δυο λόγια για το πρώτο σας πλοίο ως Καπετάνιος;
Η Πρώτη πλοιαρχία μου ήταν το 2004 στο Παναγία Τήνου στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων, το πρώην Λήμνος του Νομικού.
Ένα πολύ καλό πλοίο μανουβρατζίδικο, ήταν σχολείο και βοηθούσε πολύ τους νέους πλοιάρχους στο ξεκίνημα.
– Το οποίο πρώην Λήμνος ήταν ένα από τα βασιλοβάπορα της δεκαετίας του ΄80 στη γραμμή της Παροναξίας.
Ναι το θυμάμαι που ερχόταν στο νησί και ήταν πάντα συνεπές στα ωράρια του.
– Σε ποια πλοία έχετε πλοιαρχεύσει επίσης;
Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αίολος Κεντέρης Ι, Ro/Ro Aegean Star, Πρέβελης, Απόλλων Ελλάς, Άρτεμις, Εξπρές Πήγασος.
– Λίγα λόγια για τους δασκάλους σας
Είχα την τύχη όλα αυτά τα θαλασσινά μου χρόνια να συνεργαστώ με σπουδαίους ναυτικούς και εξαιρετικούς πλοιάρχους.
Ο πρώτος σημαντικός δάσκαλος στη σταδιοδρομία μου είναι ο Καπτά Σπύρος Θηραίος στο Απόλλων Εξπρές Ι της Ventouris Sea Lines το 1992. Νέος αξιωματικός εγώ, άπειρος, δίπλα σε αυτόν το σπουδαίο δάσκαλο. Πρώτα απ’ όλα ήταν πολύ καλός σαν καπετάνιος, ήταν υπομονετικός, βοηθούσε τους νέους αξιωματικούς να βελτιωθούν και να αποκτήσουν εμπειρίες στη θάλασσα. Τα πρώτα μου βήματα λοιπόν, ήταν δίπλα του, ως νέος αξιωματικός σε θέση ευθύνης. Στάθηκε ένας μεγάλος δάσκαλος και πατέρας. Και μόνο που ήσουν κοντά του στη Γέφυρα και παρακολουθούσες τις διαδικασίες μέσα και έξω στα λιμάνια με όλους τους καιρούς ήταν από μόνο του μεγάλο σχολείο.
Το καλοκαίρι του 2000 πήγα στη Ν. Κορέα στο Koge Island στα ναυπηγεία της Samsung ως ύπαρχος στα New buildings της Minoan Lines, όπου παρακολούθησα την κατασκευή δύο πλοίων, Προμηθέας και Ωκεανός. Σημαντικός σταθμός της πορείας με την τεράστια τεχνογνωσία που απέκτησα καθ’ όλη τη διάρκεια της ναυπήγησης των πλοίων. Είχα την τιμή και την τύχη να υψώσω την ελληνική σημαία στο πλοίο Ε/Γ-Ο/Γ Προμηθέας το Μάρτιο του 2001, συνεχίζοντας την παράδοση της ελληνικής Ναυτιλίας με πλοίαρχο και δεύτερο σημαντικό δάσκαλο στη σταδιοδρομία μου, τον Καπτά Γιάννη Δοκιανάκη, με τον οποίο ξεκινήσαμε το παρθενικό ταξίδι του πλοίου Προμηθέας των Μινωικών Γραμμών από Κορέα Ελλάδα και στη συνέχεια πραγματοποιούσαμε ταξίδια στη γραμμή Πάτρα – Ιταλία.
– Για τα παιδιά που μαθήτευσαν κοντά σας και σήμερα πολλοί από αυτούς είναι πλοίαρχοι της ακτοπλοΐας, καμαρώνετε;
Και βέβαια καμαρώνω για την εξέλιξη τους και είμαι περήφανος, γιατί έχω συνεισφέρει και τα θεωρώ και δικά μου παιδιά. Εξάλλου έχω ένα λόγο παραπάνω, να σκέφτομαι, ότι στη θέση των παιδιών αυτών, που θέλουν να τους δοθεί μια ευκαιρία, να νιώσουν, ότι είναι εκείνοι οι κυβερνήτες του πλοίου, έστω και για λίγο, μπορεί να βρεθεί και ο γιος μου, που σπουδάζει τώρα στη σχολή εμποροπλοιάρχων.
– Θεωρείστε ένας πλοίαρχος με τις περισσότερες μανούβρες.
Αυτό δεν μπορώ να το πω εγώ. Αν υπολογίσετε όμως ότι από το 2004 είμαι πλοίαρχος στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων έως και σήμερα και πιάνω κατά μέσο όρο την εβδομάδα, προσεγγίζω 60 με 70 λιμάνια και με δεδομένο ότι ταξιδεύω σχεδόν όλο το χρόνο, χειμώνα, καλοκαίρι με κάθε είδους καιρικές συνθήκες σίγουρα οι μανούβρες στα λιμάνια είναι πάρα πολλές στο σύνολό τους.
Με μεγάλη δυσκολία μπόρεσα και έπιασα το λιμάνι για να τους δώσω τα φάρμακα που τα είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη. Μόνο τότε ένιωσα ήσυχος, σαν να είχα κάνει κάτι που ήταν χρέος μου. Το ένιωσα σαν μια αποστολή, να βοηθήσω ανθρώπους που είναι ξεχασμένοι σε αυτά τα μικρά νησιά και συχνά λόγω της απομόνωσης τους κινδυνεύει ακόμα και η ίδια τους η ζωή
– Ποια στιγμή από την καριέρα σας στη θάλασσα έχει χαραχτεί περισσότερο στη μνήμη;
Δεν είναι εύκολο να απαντήσω, γιατί όλα αυτά τα χρόνια στη θάλασσα και με τόσα ταξίδια στο ενεργητικό μου σίγουρα θα μπορούσα να αναφέρω αρκετά γεγονότα. Θα ξεχωρίσω ένα που μου έρχεται τώρα στο μυαλό. 2011 λοιπόν, με το πλοίο Άρτεμις, μεσημέρι Σαββάτου είμαι σε προγραμματισμένο δρομολόγιο από Λαύριο για Κέα, Κύθνο και Σύρο. Η αναχώρηση προγραμματισμένη για το απόγευμα, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ένας φίλος από την Ηρακλειά ο οποίος με παρακαλεί αν μπορώ να του πάρω φάρμακα για να του τα πάω την άλλη μέρα το απόγευμα που θα έφτανα στο νησί. Η γυναίκα και η κόρη του ήταν πολύ άρρωστες και δεν είχαν καθόλου φάρμακα. Τον άκουσα ανήσυχο και στεναχωρημένο. 
Δεν πέρασε δεύτερη σκέψη από το μυαλό μου. Αμέσως έτρεξα στο πρώτο φαρμακείο που βρήκα και με τη βοήθεια της αγροτικού Ιατρού της Ηρακλειάς που ήρθε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τη φαρμακοποιό πήρα μια σακούλα φάρμακα. Τον πήρα τηλέφωνο για να μην ανησυχεί και του είπα ότι την επόμενη μέρα θα του πήγαινα τα φάρμακα. Τον άκουσα ανακουφισμένο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας αναχώρησα από Λαύριο για Κέα, Κύθνο, Σύρο όπου και θα διανυκτέρευε το πλοίο. Κυριακή πρωί 07:00 αναχώρησα από Σύρο για Πάρο, Νάξο, Δονούσα, Αιγιάλη, Κατάπολα, Κουφονήσια, Σχοινούσα, Ηρακλειά και υπολόγιζα ώρα άφιξης στην Ηρακλειά το απόγευμα περίπου 15:30, προκειμένου να παραδώσω και τα φάρμακα. Ο καιρός όμως φρεσκάριζε συνέχεια και σύμφωνα με το δελτίο της ΕΜΥ θα έφτανε ΒΑ 8 BF. Αυτός είναι ο χειρότερος καιρός για το λιμάνι της Ηρακλειάς. Άρχισα να ανησυχώ μήπως δεν μπορέσω λόγω κακοκαιρίας να δέσω και άρχιζα να σκέφτομαι εναλλακτικές λύσεις. Έτσι έκανα μια σκέψη να άφηνα τα φάρμακα στη Σχοινούσα και να τα περνάγανε απέναντι με ένα καΐκι. Τελικά αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια να προσεγγίσω και να δέσω έστω και με ρίσκο λόγω της κακοκαιρίας που συνέχιζε. Με μεγάλη δυσκολία μπόρεσα και έπιασα το λιμάνι για να τους δώσω τα φάρμακα που τα είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη. Μόνο τότε ένιωσα ήσυχος, σαν να είχα κάνει κάτι που ήταν χρέος μου. Το ένιωσα σαν μια αποστολή, να βοηθήσω ανθρώπους που είναι ξεχασμένοι σε αυτά τα μικρά νησιά και συχνά λόγω της απομόνωσης τους κινδυνεύει ακόμα και η ίδια τους η ζωή.
– Το 2011 βραβευτήκατε από τους Lloyd’s list ως ναυτικός της χρονιάς. Πείτε μας δύο λόγια για αυτό.
Ήταν μια σημαντική στιγμή στην καριέρα μου, ήταν κάτι που δεν το περίμενα αλλά και κάτι που δεν επιδίωξα. Για μένα είναι αυτονόητο, είναι χρέος μου, σε περίπτωση κινδύνου να προβώ στη διάσωση ανθρώπων που κινδυνεύουν στη θάλασσα και κατά αυτό τον τρόπο έπραξα και τότε, όταν κατάλαβα πως υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθεια μου.
Όπως έχω ξαναπεί με τη βράβευση των Lloyd’s στο πρόσωπο μου, θεωρώ ότι τιμώνται όλοι οι έλληνες ναυτικοί που συχνά αντιμετωπίζουν με επιτυχία και παρόμοιες δυσκολίες.
– Τι σημαίνει για εσάς η Σύρος;
Μπορεί να γεννήθηκα στη Νάξο και να μεγάλωσα εκεί, όμως ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου το περνώ στη Σύρο. Σπούδασα εκεί, παντρεύτηκα εκεί, εκεί ζω με την οικογένεια μου και φυσικά είναι και η βάση του Άρτεμις.
Οπότε καταλαβαίνετε, ότι είμαι δεμένος πολύ με το νησί. Η Σύρος είναι το λιμάνι που απαγκιάζω και κυριολεκτικά και μεταφορικά.
– Τα παιδιά σας συνεχίζουν τη ναυτική παράδοση της οικογένειας;
Η κόρη μου Παναγιώτα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Χίο, τμήμα Ναυτιλίας και επιχειρηματικών υπηρεσιών και ελπίζω από μία θέση άλλη σύμφωνα με τις σπουδές της, να υπηρετήσει την Ελληνική Ναυτιλία.
Και ο γιός μου Χρήστος, ακολουθεί τα χνάρια της οικογενειακής μας παράδοσης στη θάλασσα, αφού φέτος θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων Σύρου. Ανήκει στην τρίτη γενιά, ο πατέρας μου και ο αδελφός μου μηχανικοί και τώρα ο γιός μου καπετάνιος, καθώς επίσης έχει ολοκληρώσει και τα εκπαιδευτικά του μπάρκα.
– Σε παλαιότερες συνεντεύξεις σας έχετε αναφερθεί σε στίχους του Καββαδία και του Ελύτη. Διαβάζετε στα ταξίδια σας;
Τόσες ώρες και μέρες πάνω στη γέφυρα η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος… Θα ήθελα όμως να μπορούσα. Πριν από χρόνια έπεσε στα χέρια μου μια ποιητική συλλογή του Καββαδία, ποιητή των ναυτικών και ναυτικός ο ίδιος. Μου κινήθηκε η περιέργεια κι έτσι όποτε μπορούσα διάβαζα λίγο. Δεν ξέρω πολλά πράγματα, όμως ο Καββαδίας όπως και ο Ελύτης που αγαπούσε τόσο πολύ το Αιγαίο πραγματικά με συγκινούν. Γι αυτό χρησιμοποιώ καμιά φορά στίχους τους γιατί λένε κάποια πράγματα, όπως ακριβώς τα νιώθω… μιλάνε στην ψυχή μου.
Καπετάνιε σας ευχαριστούμε θερμά που μοιραστήκατε μαζί μας εικόνες και στιγμές από την καθημερινή ζωή σας στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων και σας ευχόμαστε να συνεχίσετε ακούραστα να προσφέρετε το κοινωνικό σας έργο στους νησιώτες των Κυκλάδων και κυρίως των νησιών της άγονης γραμμής. Καλές θάλασσες πάντα!
συνέντευξη: Σίμος Μιχάλογλου
φωτογραφίες: Σίμος Μιχάλογλου, Κώστας Σαρλής
φωτογραφικά αρχεία: Cpt Στέλιος Περιστεράκης, Κώστας Σαρλής, Σίμος Μιχάλογλου, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
